У Манькавічах, за ставам на рацэ Мядзелцы, на высокім узгорку, знаходзіцца радавая капліца-пахавальня Друцкіх-Любецкіх.
Пабудаваная ў стылі позняга класіцызму, разам з сядзібай, што знаходзілася на супрацьлеглым беразе, утварала адзіны сядзібна-паркавы ансамбль.
Паводле некаторых звестак, узведзена ў другой палове ХІХ стагоддзя, калі Манькавічы перайшлі ва ўласнасць знакамітага роду Друцкіх-Любецкіх. Мястэчка на той час было багатае, шматлюднае, бо праз яго праходзіў старажытны шлях з Вільні ў Полацк. Лічыцца, што адной з першых у капліцы знайшла свой вечны спачын Элеанора Друцкая-Любецкая. Пліта ад яе надмагілля доўгі час ляжала пры дарозе на Сарочына, але гадоў дзесяць таму невядома куды знікла. Па ўспамінах старажылаў, пасля смерці князя Уладзіміра Друцкага-Любецкага яго цела таксама спачатку знаходзілася тут, але пазней было перавезена ў капліцу каля возера Варанец, якую для ўшанавання князя пабудавала яго жонка-францужанка.
Капліца ў 1910 г.
Манькавіцкая капліца ў 1965 годзе
Манькавіцкая капліца змуравана з бутавага каменя, мае два паверхі: верхняя зала выкарыстоўвалася для малення і службы. Пад ёй быў склеп з нішамі-пахаваннямі. Адно з такіх пахаванняў датуецца 1870 годам. Памеры капліцы прыблізна 10х7 метраў.
Раней каля капліцы штогод ладзілася свята «Божага цела», на якое з’язджаліся ксяндзы і католікі з наваколля. На фэст збіралася шмат народу, ладзілася сцэна, працаваў гандаль. Але гэта ўсё ў мінулым. Зараз жа капліца знаходзіцца ў вельмі занядбаным стане: склеп з пахаваннямі разбураны, тынкоўка ў многіх месцах абвалілася, абрынуўся дах.
У 90-я гады была зроблена спроба адбудаваць капліцу, нават пастаўлены рыштаванні, але справа далей не пайшла. Так і стаіць зараз гэты невялічкі храм у акружэнні рэшткаў пачарнелых і сапрэлых дошак, чакаючы сваёй долі. А лес усё шчыльней бярэ капліцу ў палон…
Ігар ПРАКАПОВІЧ
источник: http://www.postawy.by/2018/08/mankavickaja-kaplica/
СМ. ТАКЖЕ «ОКРЕСНОСТИ ПОСТАВ»
