На беразе возера высокае ўзвышша. На iм стаяла абарончая вежа-башня. Цяпер гэтае месца называюць Башня. Але ёсць яшчэ адна гісторыя, звязаная з гэтай мясцінай. У прыгонныя часы захацелася мясцоваму багацею ўпрыгожыць сваё памесце прыгожым паркам. Прымусіў ён сялян высаджваць дрэвы: елкі, грабы, клёны. Працы было шмат. Дзень i ноч працавалі прыгонныя, каб дагадзіць багачу. Былі сярод ix маці i дачка. Ад цяжкай i непасільнай працы дачка захварэла i памерла. Maцi ў вялікім горы пракляла багача-крывасмока. Тады ўзняліся вялізная бура i небывалай моцы вецер, які вырываў з каранямі дрэвы. Усё, што было пасаджана, знішчылася. Засталіся толькі дзве елкі. Адна — большая, другая — меншая, быццам мaцi i дачка.