•       Идут годы, меняются времена, события, люди, но одно остается незыблемым и вечным  – Родина. Нам кажется, что мы знаем о нашей малой Родине все, или почти все. Но каждый раз, когда мы путешествуем, наблюдаем, читаем, исследуем и думаем о ней, мы открываем для себя что-то новое. И сегодня каждый из нас имеет возможность поделиться этим : новыми фактами, новыми стихами, новыми мыслями о своем крае, городе, селе и рассказать миру о своей малой Родине, о людях с большой душой…

Николай Кухальский — Андроновская школа

Не месца красіць чалавека, а чалавек – месца

     «Мои золотые руки!» Николай Кухальский — универсальный работник Андроновской ясли-сад—базовой школы. Так з поўным правам можна сказаць пра Мікалая Кухальскага з вёскі Андроны.

У яго самая радавая пасада — рабочы па комплексным абслугоўванні і рамонце збудаванняў і памяшканняў Андронаўскай яслі-сад—базавай школы. А пра тое, наколькі адказна чалавек выконвае свае абавязкі, красамоўна сведчыць, у прыватнасці, той факт, што на раённай урачыстасці, прысвечанай Дню настаўніка, ён узнагароджаны Ганаровай граматай аддзела па адукацыі райвыканкама.

У школе працуе 17 гадоў. «Мае залатыя рукі, вельмі працавіты. Усе гаспадарчыя клопаты — на плячах Мікалая Ювінальевіча, — характарызуе дырэктар навучальнай установы Лілія Геронцьеўна Гінько. — У адной асобе сантэхнік, зваршчык, сталяр, цясляр, шкляр, касец, араты…»

Будынак школы двухпавярховы, каля двух гектараў займае тэрыторыя вакол яго, таму спраў заўсёды хапае: абкасіць па некалькі разоў за сезон, узараць глебу пад градкі, развесіць стэнды, дэкаратыўныя вырабы настаўнікаў і навучэнцаў, адрамантаваць парты, сталы, урэзаць замкі ў дзверы, зашкліць рамы і гэтак далей. Хто хоць аднойчы наведаўся ў Андронаўскую базавую школу, не мог не заўважыць, наколькі па-гаспадарску тут усё зроблена.

Узорнае і ўласнае падвор’е Мікалая і Алы Кухальскіх. Двор патанае ў кветках, трымаюць шмат жыўнасці. Маюць свой трактар, які купілі спісаным, але гаспадар давёў яго да толку. Вось ужо 30 гадоў спраўна «бегае» і іх «Пасат», таму што Юві­нальевіч пастаянна прыкладвае да машыны свае рукі. У вольны час захапляецца сканвордамі. А найвялікшая радасць Кухальскіх — чацвёра ўнукаў, якіх ім падарылі дзве дачкі. «Старэйшы, якому сем гадоў, ужо вельмі цікавіцца тэхнікай і ўсім тым, чым я займаюся», — задаволена гаварыў дзядуля. Не сумняваюся, што ён многаму навучыць хлопчыкаў і яны вырастуць не беларучкамі.

Фаіна Касаткіна

ист: http://www.postawy.by/2018/11/moi-zolotye-ruki-nikolaj-kuhalskij-universalnyj-rabotnik-andronovskoj-jasli-sad-bazovoj-shkoly/

О газете «Пастаўскі край»

Поставский край - газета     P.S.

  •  Мела наступныя афіцыйныя назвы: “Новы шлях”, “За Победу”, “Савецкі шлях”, “Звязда” (некаторы час мела статус міжраённай і распаўсюджвалася на тэрыторыі Пастаўскага і Браслаўскага раёнаў, з 26 лютага 1963 года — орган партыйнага камітэта Пастаўскага калгасна-саўгаснага ўпраўлення і раённага Савета дэпутатаў), з 1991 года —“Пастаўскі край”.

  • по материалам: http://www.postawy.by

Если вы нашли ошибку, пожалуйста, выделите фрагмент текста и нажмите Ctrl+Enter.

Loading

Метки: , . Закладка Постоянная ссылка.

Добавьте свой комментарий или поделитесь материалом

Этот сайт использует Akismet для борьбы со спамом. Узнайте, как обрабатываются ваши данные комментариев.