Другую назву, Мікітка, людзі кажуць, балота Волі атрымала ў Першую Сусьветную вайну з-за аднаго забаўнага выпадка. Тады нямекае кіраўніцтва вырашыла скласьці вельмі падрабязную мапу новай тэрыторыі, занятай іхнымі, кайзераўскімі войскамі, і адправіла ў наш край адмыслоўцаў у гэтай справе.
Пасьля некаторага часу крапотлівай працы гэтых адмыслоўцаў, прыйшла чарга і да наваколля балота Волі. Немцы каля некалькіх тыдняў вымяралі і наносілі на мапу берагі гэтага балота. Калі праца ў гэтым месцы была скончана, адмысоўцы задаліся пытаннем, як на мапе назваць гэта балота, бо да гэтага часу, захопленыя працай, яны так і не пацікавіліся ў мясцовых аб назве балота.
Немцы агледзіліся па баках, каб адшукаць якога чалавека з мясцовых, але берагі балота ў той час былі бязлюдныя. Некаторы час яны правялі ў разгубленасьці, неведаючы, што рабіць.
— Губляць час на дарогу ў бліжэйшыя вёскі, ім не хацелася.
— Наперадзе іх чакала не меншая праца ў іншых месцах.
На радась немцаў, раптам, з альшаніку, па напрамку да берага балота, пачаў высоўвацца статак кароваў, пад наглядам хлопчыка-падлетка. Немцы падыйшлі да пастушка. і запыталі на сваёй мове назву балота. Але, хлопчык нямецкай мовы не ведаў, і толькі зьдзіўлена лыпаў вычамі, не разумеючы, што хочаць ад яго гэтыя іншаземцы.
Немцы зразумелі, што хлопчык іх не разумее, і адзін з іх пачаў спрабаваць растлумачыць пастушку жэстамі пальцаў і рук, падмацаванымі кароткімі сказамі :
— Іх! — немец пальцам паказаў на сваю грудзіну,
— Ганс!
-Ду!, — паказаў на свайго сябра, які стаяў побач,
— Карл!.,
— Ер! — кіўнуў у бок яшчэ аднаго немца,
— Вільгельм!
А пасьля, немец, жэстам рукі абвёў у паветры прастору, накіраваную ў бок балота, і запытаў па-нямецкі ў свайго малога суразмоўцы, як называецца гэта балота перад імі. Хлопчыч некаторы час яшчэ палыпаў вачамі. спрабуючы зразумець што ад яго хочуць. І ўцяміў так:
-«Калі немцы называюць свае імёны, значыць,
— хочаць з ім пазнаёміцца, ды даведацца яго імя!
— Мікітка!
— радасны ад нарэшце знойдзенага паразумення, гучна назваў сваё імя пастушок. Нямецкія адмыслоўцы, таксама задаволеныя добра выкананай працай, акуратна вывялі на сваёй мапе назву балота:
-«MIKІТKA». Пасьля гэтага выпадка, і нашыя, мясцовыя, хто да жарту, хто і ў сур’ёз, пачалі, час ад часу, называць балота Волі, «Мікіткай».
* * *
Алесь Гарбуль
